భగిని హస్త భోజనం

వచ్చేశా నేనొచ్చేశా నేనొచ్చేశానుగా! అయితే ఏంటి అంటారా? మీరు మరీ అలా అడిగేస్తే ఏం చెప్పమంటారు? మొన్న దీపావళి గురించి వ్రాసినప్పుడు అయిదవ రోజు అయిన భగిని హస్త భోజనం గురించి కొంచెం వివరంగా ఆ రోజు టపాలో చెప్తా అని చెప్పా కదా అందుకే ఈ టపా!

భగిని హస్త భోజనం అంటే సోదరి చేతి వంటతో సోదరి ఇంట్లో భోజనం చేయడం. ఎందుకు చేయాలిట అని అంటారా? వస్తున్నా అక్కడికే వస్తున్నా! సూర్యభగవానునికి ఉన్న సంతానాలలో యమునా నది యముడికి (యమధర్మరాజుకి) చెల్లెలు. వీళ్ళిద్దరూ కవల పిల్లలు అని కూడా అంటూ ఉంటారు! చెల్లయిన యమునా నదికి అన్నయ్య అంటే చాలా ఇష్టం. ఆవిడ ఎప్పుడూ అన్నగారిని ఆమె ఇంటికి వచ్చి ఆతిధ్యం స్వీకరించమని కోరేది. చెల్లెలి మాటని కాదనలేక చిత్రగుప్తునితో, తన పరివారంతో సహా యమలోకాన్ని, తన పనులను వదిలేసి భూలోకం వస్తాడు యముడు. అలా వచ్చిన రోజే ఈ కార్తీక శుద్ధ విదియ. అందువలననే దీనిని యమ ద్వితీయ అని కూడా సంబోధిస్తారు. సరే అలా వచ్చిన అన్న గారిని చూసి యమున ఎంతో సంతోషించి వాళ్ళందరికీ అతిధి సత్కారాలు చేసి, ఎంతో ప్రేమాభిమానాలతో వంట చేసి అందరికీ వడ్డించి విందుభోజనం పెట్టిందిట. ఆమె ఆప్యాయత, అనురాగాలకి మురిసిపోయిన యముడు ఒక వరం కోరుకోమన్నాడుట. అప్పుడు యమున ప్రతీ ఏడాది ఈ రోజు (అనగా కార్తీక శుద్ధ విదియ) తమ తమ అక్కాచెల్లెళ్ళ ఇళ్ళకు వెళ్ళి వారి చేతివంట ఆరగించే అన్నదమ్ములకు అపమృత్యు భయం, నరకలోకప్రాప్తి లేకుండా ఉండే గొప్ప వరాన్ని అనుగ్రహించమని కోరిందిట. సొంత అక్కాచెల్లెళ్లు లేకపోతే వరస వాళ్ళ ఇంట్లోనయినా భోజనం చేయాలి. ఆ రోజు నుండి ప్రతి ఏటా ఆనాడు యముడు తన చెల్లెలి ఇంటికి వచ్చి తన చేతివంట తిని వెళతానని ఆమెకు మాట ఇచ్చాడు. లోకంలో ఇదే రకమైన ఆచారాన్ని పాటించే మగవారిని ఎన్నడూ అకాల మృత్యువు దరిచేరదని, నరకలోకభయం ఉండదని హామీ ఇచ్చాడు. అంతేకాదు, ఆరోజు ఏ స్త్రీ అయితే తన సోదరులను పిలిచి అన్నంపెట్టి ఆదరిస్తుందో  ఆమె జీవితాంతం సుమంగళిగా జీవిస్తుందని, భోగభాగ్యాలతో తులతూగుతుందని యముడు వరం ప్రసాదించాడు. కనుక అప్పటినుండి మనం ప్రతీ సంవత్సరం దీనిని జరుపుకుంటున్నామనమాట!

ఈ రోజున యమధర్మరాజు భూమి మీద ఉండి యమునా నది వద్దకి భోజనానికి వెళ్తాడు కనుక ప్రతీ మగవారు కూడా ఈ ఒక్క రోజు మాత్రం తమ భార్య లేదా తల్లి చేతి వంట కన్నా కూడా సోదరి చేతి వంట తినడానికి మక్కువ చూపిస్తారు. సరే ఇంత చెప్తున్నావుగా ఇంతకీ నువ్వు పెట్టావా? అని పుసుక్కున అడిగేస్తారేమో! అది కూడా చెప్తా. నాకు తోడ పుట్టిన వాళ్ళెవరూ లేకపోయినా ఎప్పుడూ నేను ఒంటరి దానిని అనే ఆలోచన లేకుండా చూసుకున్న అందరికీ నా కృతజ్ఞతలు. ఎంత మంది ఉన్నా కానీ నాకు మాత్రం కార్తీక్ అంటే చాలా ఇష్టం. తోడ పుట్టినవాడు అంటే మనకి తోడుగా ఉండటానికి మనతో పుట్టినవాడు అనేదే సరయిన అర్ధమే అయితే వాడు నా తోడ పుట్టినవాడే. పేరుకి మా పిన్ని కొడుకయినా కానీ మేమిద్దరం ఒకే రోజు పుట్టాం, ఒకే రోజు భారసాల, ఒకే రోజు అన్నప్రాసన, ఒకే రోజు అక్షరాభ్యాసం అలా ఏదయినా అన్నీ ఒకే రోజు చేసుకున్నాం. మా ఇద్దరికీ కేవలం ఎనిమిది గంటలే తేడా. చిన్నప్పుడు ఎవరయినా నీకు తోబుట్టువులు ఎవరూ లేరా అని అడిగితే మా కార్తీక్ ఉన్నాడుగా అనే దానినే తప్ప పిన్ని కొడుకుని అలా చెప్పకూడదు (ట) అని నాకు అప్పటికి తెలియదు. ఇప్పుడు తెలిసినా నేను ఒప్పుకోను.

మేము కలిసేది ఏడాదికి ఒక్కసారే అయినా కలిసినప్పటి జ్ఞాపకాలు మళ్ళీ కలిసే దాకా అలానే కదలాడుతూ ఉండేవి. ఈ మధ్యలో ఉత్తరాలు కూడా వ్రాసుకునేవాళ్ళం. కానీ దానికి తపాలా వాళ్ళు అవసరం లేదు మాకు. మా బంధువులలో ఎవరు మా ఊరినించి ఆ ఊరు వెళ్ళినా లేదా అక్కడనించి ఇక్కడకి వచ్చినా తప్పకుండా లేఖలు ఉండేవి మా మధ్య. లేఖలతో పాటు అప్పుడప్పుడు చిన్న చిన్న బహుమతులు కూడా. కొన్న వాటిని పంపడం కన్నా నేను నా చేత్తో తయారు చేసినది పంపడానికే మొగ్గు చూపేదానిని. మేము రాసిన లేఖలని కేవలం ఒక కాగితం మీద రాసి మడిచి ఇచ్చేసేవాళ్ళం తప్ప దాని మూతిని బంధించాలని, లక్క, తుమ్మ జిగురు లాంటి వాటిల్తో వాటి పీక నొక్కాలని ఇద్దరికీ తెలియదు. ఒకసారి ఉత్తరాలలో మేమేమి రాసుకుంటున్నామో తెలుసుకుందామని మా ఉత్తరం చదివిన చాలా మంది అవాక్కయ్యారు!!! ఈ మధ్యనే వాడికి నేను రాసిన ఉత్తరాన్ని జత చేస్తున్నా మీరు కూడా చదివి తరించండి (నా దస్తూరీ అర్ధమయితే). గమనిక: ఉత్తరం చదవాలనుకుంటే దాని మీద నొక్కాక view image అని కొట్టాక జూమ్ చేయండి. అక్షరాలు చదవడానికి వీలుగా ఉంటుంది.

మా తమ్ముడిని చూసి ఏడాది దాటినా మేము కలిసి చేసిన తుంటరి పనులు, అల్లరి చేష్టలు, ఎవరు నెమ్మదిగా తింటారా అని పోటీలు పెట్టుకుని తినడం, నేను వానలో తడిసే ప్రతీసారీ మైమరచి మరీ నన్ను చూస్తూ ఆనందించే వాడి ముఖారవిందం, ఇప్పటికీ నాకు నీటి బుడగల కోసం వాడు కొనే సబ్బు నీళ్ళు, ఆడుకోవడానికి కొనే బుడగలు, గోదావరిలో ఇసుక తిన్నెల మీద మేము ఆడుకున్న ఆటలు, చెప్పుకున్న కబుర్లు, పదిలంగా దాచుకున్న ఎన్నో జ్ఞాపకాలు అన్నీ నా కళ్ళ ముందు మెదులుతూనే ఉన్నాయి. మా బంధాన్ని చూసి ఆనందించిన వాళ్ళు కొంతమందయితే అసూయ చెందిన వాళ్ళు మరికొందరు. ఎవరేమనుకున్నా నన్ను నన్నుగా ప్రేమించే వాడంటే నాకు మాటలలో చెప్పలేనంత, రాతలలో వ్రాయలేనంత, అసలు ఏ రకంగానూ వ్యక్త పరచలేనంత ఇష్టం. మా బంధం ఇలానే మేము ఉన్నన్నాళ్ళూ కొనసాగాలని ఆశిస్తున్నా.  ఇన్ని ఏళ్ళుగా ప్రతీ ఏడాది కలిసే మాకు ఈ సారి కలిసే భాగ్యం లేదు. అందుకే ఇక్కడకి వచ్చినా ఈ ఆచారాన్ని వదలకుండా నేను రాఖీ కట్టిన ఇక్కడ అన్నయ్యలని పిలిచి ఆ ముచ్చట తీర్చుకుంటున్నాను! నన్ను ఎంతో ప్రేమగా చూసుకునే ఇంతమంది జనాల ప్రేమాభిమానాలు దొరకడం నిజంగా నా అదృష్టం.

నా వ్యక్తిగత విషయాలన్నీ చెప్పేసి మీకు విసుగు తెప్పించేశానా? సరే నేను ఇంత మొత్తుకున్న దాన్ని బట్టి మీ తక్షణ కర్తవ్యం ఏమిటి? ఇంకా చదువుతారేమిటండీ? ఆడవాళ్ళూ ముందు వెళ్లి మీ మీ వరస వారినన్నా భోజనానికి పిలవండి, మగవారు మీ మీ సోదరీమణుల ఇంటికి వెళ్లి ఎంచక్కగా భోజనం చేసి, తాంబూలం వేసుకుని అప్పుడు ఇక్కడకి మళ్ళీ వచ్చి నాకు థాంక్స్ మాత్రం చెప్పకండే!