ఈ మధ్యన మా లాబులోనే కాకుండా ప్రతీ దాని మీదా ప్రయోగాలు చేయాలని చేతికి చాలా దురదగా ఉంది. అందుకే దురద తగ్గించు కోవడానికి పిల్స్ కన్నా పెన్ను, బిళ్ళల కన్నా బ్లాగు, ఇంజెక్షను కన్నా ఇంటర్నెట్టు, కషాయం కన్నా కీబోర్డు మంచివని ఈ నా యత్నం! అయినా మనకి పెద్దలు చెప్పనే చెప్పారు కదా! ఏమని అంటారా?
Past is an experience
Present is an experiment
Future is an expectation
So use your experience in your experiment to reach your expectations
అని. కనుక అదే దారిలో సాగిపోతూ.. ఇంతకముందు చదివిన వేమన, సుమతీ, భర్తృహరి శతకాలు experience అయితే, ప్రస్తుతం నేను వ్రాసినవి నా experiment అనమాట. ఇహ expectation ఏమిటి అంటారా? ఏముందండీ ఎప్పటికయినా నేను కూడా గణ విభజనలతో చక్కగా ఛందోబద్ధంగా పద్యాలు వ్రాయడం. ప్రస్తుతానికి నా ఈ మొదటి ప్రయోగం ఎలా ఉందో చెప్పండి!
తల్లిదండ్రులను సుఖపెట్టని తనయుడెందుకు?
తన స్వార్ధమే చూసుకునే మనుజుడెందుకు?
పరులకు కీడు చేసే జీవుడెందుకు?
విరిసిన పూల తోట రసజ్ఞ మాట!
మృగరాజు బలిమి మూషికమునకేమేరుక?
కలను కూడా భీతి జెందు గజరాజుకెరుక!
అయ్యవారి గొప్ప అల్పునకేమేరుక?
విరిసిన పూల తోట రసజ్ఞ మాట!
పాఠకులు లేని బ్లాగులో నీరసముంది
వ్యాఖ్యలు లేని టపాలో నిరాశ ఉంది
బలాన్నిచ్చే ఒక్క స్పందనలో ప్రోత్సాహం ఉంది
విరిసిన పూల తోట రసజ్ఞ మాట!
హహ బేసికల్గా ఇంత poetry చదివాక మీ పరిస్థితిని నేను అర్ధం చేసుకోగలను. నా మీద అసూయగా ఉంది కదూ! (లేదని మాత్రం చెప్పద్దే! ఏదో ఇలా తుత్తి పడనివ్వండి!) చంటబ్బాయి చిత్రంలో శ్రీలక్ష్మి గుర్తొచ్చిందా? వచ్చే ఉంటుంది లెండి! అయితే ఇప్పుడు చెప్తున్నా చదవండి! నేను వ్రాసినవి పద్యాలు కాదన్న వాళ్ళని బ్లాగులో టపాని, టపాల్లో వ్యాఖ్యలని పుచ్చుకుని కొడతా! ఖబడ్దార్!