Wednesday, February 29, 2012

చెప్పు



చెప్పులమ్మ చెప్పులు, చక్కని చెప్పులు
హాయినిచ్చే చెప్పులు, హవాయి చెప్పులు
మెత్తనైన చెప్పులు, ఎత్తైన చెప్పులు
బరువు మోసే చెప్పులు, బుద్ధి చెప్పే చెప్పులు
గొడుగై కాచే చెప్పులు, గట్టివైన చెప్పులు
రక్షించే చెప్పులు, రాజ్యమేలే చెప్పులు
సేదతీరే పాదాలకు సర్కారీ చెప్పులు

చెప్పులు, పాదరక్షలు, జోళ్ళు, పాదుకలు, పావుకోళ్ళు, ఎన్నో ఎన్నెన్నో... పొద్దు పొద్దున్నే ఈ చెప్పుల గోలేమిటి అనుకుంటున్నారా? అయ్యో అలా అనేసుకుంటే ఎలా? అసలు చెప్పులకున్న విలువేమిటో మీకు తెలుసా?అది తెలియాలంటే (తెలుసుకోవాలని లేదు అన్నా సరే) ఈ సుత్తి భరించక తప్పదు. ఒకప్పుడు అంటే చెప్పులు లేని రోజుల్లో ఎలా ఉన్నారో కాని ఈ కాలంలో అయితే చెప్పులు అనేవి మన అవసర వస్తువుల చెంతన చేరిపోయాయి. ఊరంతా తిరిగి మూల కుర్చునేవి చెప్పులు అని చెప్పినా ఈ కాలంలో మాత్రం ఊరుతో పాటు ఇల్లంతా కూడా కలియ తిరిగేస్తున్నాయి. నిద్ర లేచి కాలు కింద పెట్టింది మొదలు పడుకునే దాకా వాటితో మన పాదాలకి విడతీయలేని బంధం ఏర్పడిపోయింది (కేవలం విదేశాల వాళ్ళకే అనుకుంటే పొరపాటే స్వదేశీయులు కూడా నేర్చారు). అంతలా మన రోజువారీ జీవితంలో ఇమిడిపోయాయి అంటే అతిశయోక్తి కాదు.

నా షోలాపూరు చెప్పులు పెళ్ళిలో పోయాయి అవి కొత్తవి మెత్తవి కాలికి హత్తుకు పోయేవి అన్న పాట విన్నప్పుడు చెప్పులు పోతే ఇంత హడావిడి చేస్తూ పాట పాడాలా అనుకునేదానిని. కాని ఒకసారి ఊహించండి మనం అతి ముఖ్యమయిన పని మీద హడావిడిగా వెళ్తున్నాం. సరిగ్గా అదే సమయంలో చెప్పులు తెగిపోయాయి ఏం చేస్తారు?ఏముంది ఎంచక్కగా పిన్నీసు తీసేసి పెట్టేసుకుంటాం అంటారా? దరిద్రం పుచ్చి అది కూడా పోయిందనుకోండి పైగా ఎండా కాలం అనుకోండి అప్పుడు తెలుస్తుంది చెప్పుల విలువ. హమ్మయ్యా చెప్పుల గురించి బాదుడు అయిపోయింది! ఇహ వాని గొప్పతనం చెప్పడానికి ఈ టపా చాలదు కాని ముఖ్యమయినవి మాత్రం చెప్తాను.

చెప్పులు - పద్మాలు:
పద్మపాదాచార్యుల వారి గురించి అందరూ వినే ఉంటారు. ఈయన శంకరాచార్యుల వారి ప్రియ శిష్యుడు. ఈయననే ఎందుకని ప్రియ శిష్యునిగా స్వీకరించారు అని మిగతా శిష్యులు ఆయనను ప్రశ్నించేవారు. ఒకనాడు ఆయన నదికి అవతలి ఒడ్డున ఉండగా ఇవతలి ఒడ్డున ఉన్న ఆయన శిష్యులందరినీ పిలువగా గురువుగారు పిలిచిన వెంటనే వెళ్ళాలనే తలపుతో నది ఉన్నదన్న విషయం కూడా గమనించక నది మధ్యనుంది వెళ్ళటం మొదలుపెట్టగా ఆయన మునగకుండా, నదిలోవి ఏవీ ఆయనకు గుచ్చుకోకుండా ఆయన పాదాలకు ఆలంబనగా పద్మాలన్నీ ఆయన పాదాల కిందకి వచ్చి ఆయనను గురువు వద్దకు చేర్చాయిట. మిగతా శిష్యులు మాత్రం చుట్టుతిరిగి వెళ్ళారుట. ఈయనలో ఉన్న గురుభక్తి కారణంగానే ఈయన ప్రియ శిష్యుడు అయ్యాడనీ, ఆ రోజు నుండే ఈయనకి పద్మపాదులు అని పేరు వచ్చిందని చెప్తారు. ఇక్కడ మనం గమనించవలసిన ముఖ్య విషయం ఈయన పాదాలకి పద్మాలు పాదరక్షలుగా నిలవటం.

చెప్పులు - రాజ్యపాలన:
రామాయణంలో పాదుకా పట్టాభిషేక ఘట్టం అందరికీ తెలిసినదే కదా! ఒకసారి శ్రీమహావిష్ణువు కిరీటం ఆయన శిరస్సు మీద ఉంటాననే గర్వంతో ఆయన పాదుకలతో నువ్వు కాళ్ళ కింద నలుగుతూ ఉంటావు అని హేళన చేసిందిట. అప్పుడు ఆ పాదుకలు శ్రీ హరితో మొరపెట్టుకున్నాయిట మాకు కూడా మంచి స్థానం కావాలి అందరికీ గౌరవంగా ఉండాలి అని. అప్పుడు ఆ శ్రీహరి ఐతే మీకు వరమిస్తున్నాను. రామావతారంలో మీరు కూడా ఆ కిరీట స్థానాన్ని పొంది (భరతుడు తన శిరస్సు మీద పెట్టుకుని తీసుకెళతాడు కదా!) సింహాసనాన్ని అధిరోహించి రాజ్యపాలన చేస్తారు అని. అలా చెప్పులు రాజ్యాన్ని కూడా పాలించాయి. 


చెప్పులు - కళ:
ఇంద్రజాలము, మహేంద్రజాలము లాగానే తలచిన చోట ఉండే కళని పాదుకాసిద్ధి అంటారు. ఇది మనకున్న చతుష్షష్ఠి కళలలో ఒకటి. మనం విఠాలాచార్య గారి జానపద చిత్రాలలో గమనిస్తే చెప్పులు దొరుకుతాయి అవి వేసుకుని కళ్ళు మూసుకుని ఫలానా చోటికి వెళ్ళాలి అనుకోగానే అవి తీసుకుని వెళతాయి. లేదా అవి వేసుకుని మనం ఎవరికీ కనిపించకూడదు అని అనుకుంటే కనిపించం ఇదే పాదుకాసిద్ధి కళ. సులోచన అనే యక్షినిని ప్రసన్నం చేసుకోగలిగితే మనకి ఈ పాదుకాసిద్ధి లభిస్తుందని ఉద్దమారేశ్వర తంత్రంలో చెప్పబడింది.
చెప్పులు - ఋణం: దీనికి సంబంధించి ఒక కథ ప్రాచుర్యంలో ఉంది. అది:
భోజుని ధారానగరంలో దాసు అనే చెప్పులు కుట్టేవాడు ఉండేవాడుట. అతను సంతాన లేమితో బాధపడుతూ సంతానం కోసం ఎన్నో పూజలు, నోములు, వ్రతాలు, చేతనయినవన్నీ చేశాడు. కానీ ప్రయోజనం లేదు. ఒకసారి మహాపండితుడు దేవాలయంలో దేవుడి గురించి ఉపన్యాసం ఇస్తుంటే విని సంతోషించి ఉపన్యాసం అయిన తరువాత ఆయనని తనకు సంతానం కలిగే మార్గం చెప్పమని ప్రాధేయ పడతాడు. ఆయన ఆలోచిస్తున్న సమయంలోనే అక్కడకి ఒక యోగి దైవదర్శనం కోసం రావటాన్ని గమనించి, దాసుకి ఆ యోగిని చూపించి "ఈయన న ప్రతి గ్రహీత - అంటే ఎవరి దగ్గరా ఏమీ తీసుకోనివాడు కనుక ఈయన నీకు బాకీ పడేలా చేసుకో. అప్పుడు నీకు పుత్రుడు తప్పక పుడతాడు" అని చెప్పి ఆయన వెళిపోతారు. అది విన్న దాసు దీర్ఘాలోచనలో పడతాడు. ఎప్పుడూ ఎవ్వరి దగ్గరా ఏదీ తీసుకోని ఈయనకి నేనేమి ఇవ్వగలను? పైగా ఆయనే కనుక నాకు ఫలానాది కావాలి అంటే అది తెచ్చి ఇచ్చే ఆర్ధిక స్థితి మాత్రం నాకెక్కడ ఉంది? అనుకుంటూ దివ్యమయిన తేజస్సు కల ఆ యోగికి నమస్కరించాడు. ఆయన ఒక క్షణం అలా తలెత్తి చిరునవ్వు నవ్వి, చేయెత్తి ఆశీర్వదించినట్లుగా చూసి వెళిపోయారు.

ఆ యోగి ఉండే ఆశ్రమం, ఆయన స్నానం చేసే సమయం, స్నానాల రేవు, భోజన సమయం, తినే పండ్లు ఉండే వనం, ఇలా ప్రతీదానినీ పరిశీలించి తనకి ఆయన ఎలా ఋణగ్రస్తుడవుతాడా? అని ఆలోచిస్తుంటే మంచి ఉపాయం తట్టిన దాసు వెంటనే నైపుణ్యమున్న తన వృత్తిలో చక్కని, నాలుగు చెప్పుల జతలను కుట్టి, యోగి ఆశ్రమం నుండి స్నానానికి వెళ్ళే త్రోవలో అక్కడక్కడ ఒక్కో జత చొప్పున నాలుగు చోట్ల ఉంచాడు. 

అది మంచి ఎండాకాలం. మధ్యాహ్నం వేళ చండ్ర నిప్పులని కురిపిస్తూ సూర్యుడున్న వేళ, యోగి తన మధ్యాహ్న స్నానానికి బయలుదేరతాడు. తలపై గొడుగూ, కాళ్ళకి చెప్పులూ ధరించే అలవాటే లేని ఆయన వెళ్ళేటప్పుడూ, వచ్చేటప్పుడూ కూడా ఆ చెప్పుల జత వైపు చూపుని కూడా ప్రసరింప చేయలేదు. ఇదంతా దూరం నుండి గమనిస్తున్న దాసు నిరాశ పడ్డాడు. అయినా సరే పట్టు వదలకుండా రెండవ రోజు కూడా అలానే చెప్పులని ఉంచాడు. ఈ సారి యోగి స్నానానికి వెళ్ళేటప్పుడు చూడలేదు కాని వచ్చే సమయంలో మాత్రం కాళ్ళు మాడిపోతుంటే చెప్పుల వంక చూసుకుంటూ ఆశ్రమానికి వెళిపోయాడు. అది గమనించిన దాసు ఈ మాత్రం మార్పు వచ్చినదని సంతోషిస్తాడు. మూడవ రోజున కూడా ఇలానే చేస్తాడు దాసు. ఈ రోజు వెళ్ళేటప్పుడు కూడా చెప్పులని పరీక్షిస్తూ వెళ్లి వచ్చేటప్పుడు మూడు చెప్పుల జతలను దాటి, ఎండ ధాటికి ఆగలేక కాళ్ళు విపరీతంగా మాడిపోతుంటే తట్టుకోలేక నాల్గవ చెప్పుల జతలో కాళ్ళు పెట్టి క్షణం నిలబడి, కాళ్ళు మాడటం నుండి కొంత ఉపశమనం పొందాక మళ్ళీ వట్టి కాళ్ళతో నడుచుకుని ఆశ్రమానికి వెళిపోతాడు. నాల్గవ రోజు ఎండ మరింత ఎక్కువ కావడంతో యోగి వెళ్ళేటప్పుడు ఎలాగో వెళ్ళినా వచ్చేటప్పుడు మాత్రం వట్టి కాళ్ళతో రాలేక చెప్పుల జతని ధరించి ఆశ్రమానికి వెళతాడు. ఆ చెప్పులెవరివో తనకి తెలియదు. అక్కడ వాటిని ఎవరు పెట్టారో కూడా తెలియదు. ఏదీ పుచ్చుకోని తను ఈ విధంగా ఋణగ్రస్తుడు కావలసి వచ్చిందే అని ఎంతో బాధపడతాడు. అయినా విధిలేక రోజూ ఆ చెప్పులని వాడటం ప్రారంభించాడు యోగి. చెప్పులే లేని కాలంలో ఇంతకుమించిన ఎండణి సైతం లెక్క చేయకుండా తాను ఎలా వెళ్ళగలిగేవాడో బోధపడలేదు కాని అవకాశం ఉంటే కావాలనుకున్న వస్తువు మీదకి ఆలోచన పోతుంది అనే క్రొత్త విషయాన్ని గ్రహించాను కాని ఈ చెప్పుల కారణంగా తాను ఒక వ్యక్తికి బాకీ పడ్డానే అని ఎంతో బాధపడ్డాడు ఆ యోగి.

ఇది జరిగిన కొన్నాళ్ళకి యోగి మరణించడం, దాసుకి పుత్రుడు పుట్టడంతో ఈ కథ అంతా తన భార్యకి చెప్పి మనకి ఋణపడ్డ ఆ యోగి మనకి బిడ్డగా జన్మించాడు కనుక ఎటువంటి పరిస్థితులలోనూ ఆ పిల్లవాని దగ్గర నుంచి ఏదీ తీసుకోకు తీసుకున్నట్లయితే ఆయన ఋణం తీరిపోయి మనకి ప్రమాదం జరగవచ్చు అని చెప్తాడు. ఆ రోజు నుండి దాసు, అతని భార్య ఈ బాబుని అల్లారుముద్దుగా పెంచుకోసాగారు. భోజుని ద్వారం వద్ద కాపలా ఉద్యోగిగా ఉండే దాసుతో వెళ్ళే అతని కొడుకుకి కూడా ఆస్థానంలో కవిత్వం విని విని అయిదవ ఏటనే సంస్కృత కవిత్వం వచ్చింది.
నగరములోని ప్రధాన కూడలిలో ఉండే పెద్ద గంటని తాడుతో లాగి నగరంలో దొంగలు పడవచ్చు, జాగ్రత్తగా ఉండండి అని రాత్రి ప్రతీ ఝాములోనూ హెచ్చరిక చేసే ఉద్యోగం దాసు భార్యది. మూడు గంటల కాలం ఒక ఝాము కనుక రాత్రికి నాలుగు ఝాములు ఉంటాయి. ఈమె బాగా అలసిపోవటం వలన నిదుర పెట్టేయగా ఈ పిల్లవాడు ఆ గంటని ప్రతీ ఝాములోనూ లాగుతూ నాలుగు ఝాములకి నాలుగు పద్యాల ద్వారా హెచ్చరిక చేస్తాడు.

మాతా నాస్తి పితా నాస్తి నాస్తి బంధు సహోదరాః
అర్థం నాస్తి గృహం నాస్తి తస్మా జ్జాగ్రత జాగ్రత!

అంటే ఈమె నా తల్లి, ఇతడు నా తండ్రి, వీళ్ళు నా బంధువులు, వీళ్ళు నా సహోదరులు అనుకోవడం అంతా ఒక కల్ల. వీళ్ళు ప్రతీ జన్మలోనూ మారతారు. అలానే ఈ ఇల్లు నాది, ఈ ధనం నాది అనుకోవడం కూడా భ్రమే. నీ ముందు ఇవన్నీ వేరొకరివి, నీ తరువాత మరొకరివి కనుక ఈ వేదాంతాన్ని తెలుసుకుని జాగ్రత్త పడాలి కాని నగరంలోని దొంగలొక దొంగలా? శరీరంలో ఉండే మమ(నేను, నాది) అనే దొంగకి మాత్రమే భయపడాలి అని అర్థం.

ఆశయా బధ్యతే లోకః కర్మణా బహు చింతయా
ఆయుఃక్షీణం న జానాతి తస్మా జ్జాగ్రత జాగ్రత!

అంటే ఏవో కోరికలూ, అవి తీరలేదని చింతలూ... వీటి వలన దుఃఖంతోనే ప్రతీ వ్యక్తీ జీవితాన్ని సాగిస్తున్నాడు. ఈ కోరిక వలనే ఆయుష్యం క్షీణిస్తోంది అని తెలుసుకోలేకపోతున్నారు కనుక కోరికలను తగ్గించుకుని ఆయుష్షు తరిగిపోతోందనే సత్యాన్ని తెలుసుకుని జాగ్రత అనే మెలకువతో ఉండాలి కాని నగరంలోని దొంగల గురించి కాదు అని అర్థం.

కామః క్రోధశ్చ లోభా ద్యాః దేహే తిష్టంతి తస్కరాః
జ్ఞానరత్నాపహారాయ తస్మా జ్జాగ్రత జాగ్రత!

అంటే కామ, క్రోధ, లోభ, మోహ, మద, మాత్సర్యాలనే దొంగలు మన శరీరంలోనే ఉన్నారు. వీళ్ళు ప్రతీ వ్యక్తికీ ఉండే జ్ఞానం అనే రత్నాన్ని దొంగతనం చేయాలని పొంచి ఉంటారు. ఆ శరీరంలోని దొంగల విషయంలో జాగ్రత కావాలి కాని ఇళ్ళలో ఉండే వస్తువుల విషయంలో కానే కాదు అని అర్థం.


జన్మ దుఃఖం జరా దుఃఖం జాయా దుఃఖం పునః పునః
సంసార సాగరం దుఃఖం తస్మా జ్జాగ్రత జాగ్రత!


అంటే పుట్టుక బాధ, ముసలితనం బాధ, భార్య బాధ ఇలా అన్నీ బాధలే.ఏడుస్తూనే పుడతాం అలానే ఏడిపిస్తూ కన్నుమూస్తాం. సంసారమనే సాగరం కూడా బాధే ఇన్నిబాధలుండగా దొంగలు పడి పట్టుకెళ్ళిపోయారని బాధ ఏల? అని అర్థం.

ఈ పద్యాలను విన్న భోజుడు మిక్కిలి సంతసించి మరుసటి రోజు ఉదయం ఎక్కువ మొత్తంలో బహుమానాన్ని ఆ బాలునికి బహుకరిస్తాడు. ఆ బాలుడు వెంటనే ఆ బహుమానం తల తల్లికి ఇవ్వగా ఆనందంలో ఉన్న ఆమె భర్త బిడ్డ వద్ద ఏదీ తీసుకోవద్దని చెప్పిన విషయం గుర్తులేక ఆ బహుమానాన్ని అందుకుంటుంది. ఋణం తీరిపోయినందున ఆ బాలుడు వెంటనే అందరి ముందే ప్రాణాలు వదిలేస్తాడు. అందుకే అంటారు ఋణానుబంధ రూపేణాపశు పత్ని సుతాలయాః ఆత్మ జ్ఞానం న జానాతితస్మా జ్జాగ్రత జాగ్రత! ఈ ఋణానుబంధం ఉన్నన్నాల్లే ఏ బంధమయినా నిలుస్తుంది. అదే లేకుండా ఆత్మజ్ఞానం కలిగి భగవంతునిలో ఐక్యం అయితే మనకి ఈ భవ బంధాల నుండి విముక్తి ఉంటుంది. అలా ఉండాలని పరమ నిష్టగా ఉన్న యోగి చెప్పుల వలన దాసుకి ఋణగ్రస్తుడయ్యాడు.

పాదుకలు అంటే చెప్పులు అనే కాక పాదాలు అనే అర్థం కూడా ఉంది. అలా వచ్చినదే పాదుకా సహస్రం. చూశారా చెప్పుల వల్ల ఎన్ని ఉపయోగాలు ఉన్నాయో! ఇవే కాక గత క్రొద్ది సంవత్సరాలుగా బరువుని తగ్గించే చెప్పులు అంటూ బాగా అమ్ముడయ్యాయి మరి అవి ఎంత వరకు అధిక బరువుని తగ్గిస్తాయో తెలియదు కాని మొత్తానికి వ్యాయామానికి కూడా బాగా పనికొస్తున్నాయి(ట). అదండీ చెప్పుల గురించి! వాటి విలువ తెలిసింది కదూ ఇకనించయినా వాటితో జాగ్రత్తగా ఉండండే! కోపమొస్తే కొరుకుతాయి, కరుస్తాయి!

52 comments:

Anonymous said...

ఎవరి దగ్గరా ఏమీ పుచ్చుకోము లెండి.

వనజ తాతినేని/VanajaTatineni said...

Excellent post. chaalaa baagundi.

Chandu S said...

very good one.

లక్ష్మీదేవి / लक्ष्मीदेवी said...

రసజ్ఞ గారు,
ఈ బాలుని కథ బాగున్నదండీ. అబ్బ ఏమి శ్లోకాలు. భోజుని కాలంలో పాండిత్యం గురించి చదువుతున్నపుడల్లా సంతోషంగా ఉంటుంది.ఇంత చక్కని కథని ఇచ్చినందుకు మీకు ధన్యవాదాలు. అనేక ధన్యవాదాలు.

సుభ /Subha said...

చెప్పుల మాట వినకపోతే అవి కరుస్తాయో లేదో తెలియదు కానీ మీరు మాత్రం ఈ టపా చదవకపోతే ఒక్క మొట్టికాయ మొట్టేవారేమో..అందుకే ఎందుకొచ్చిన నొప్పిరా బాబూ అని శ్రద్ధగా చదివేసానండీ(అందులోనూ చక్కని కథలతో చెప్పాక ఎవరు చదవకుండా ఉంటారు చెప్పండి.)..మొత్తానికి సూపర్ టపా పేల్చారు రసగుల్లా..

శ్రీలలిత said...

పాదుకల గురించి బహు అందంగా చెప్పారు. అభినందనలు..

Subba Reddy said...

చెప్పుల గురించి "చెప్పు"కోవడానికి అంత ఉందా....!!! చాలా బాగా చెప్పారు...ధన్యవాదములు రసజ్ఞ గారూ...

రాజ్ కుమార్ said...

Excellent andee..
చెప్పుల గురించి భలే కధలు చెప్పారు.

తెగిన చెప్పులకి పిన్నీసెట్టి వాడెయ్యటం... ఓహ్హ్.. ఈ పోస్ట్ చదివేవరకూ నాకు గుర్తులేదు. చిన్నప్పుడు హవాయ్ చెప్పులకి పిన్నీసు పెట్టి వాడెయ్య్టటం, అది కూడా పోతే కొత్త చెప్పులు కొనుక్కోవటం గుర్తొచ్చాయ్.

ఆ కధ మాత్రం ఎప్పుడూ వినలేదండీ. బాగుంది. చెప్పుల ప్రస్తావన ఉన్న ఏ విష్యాన్నీ వద్దలేదనుకుంటా మీరు ;)

రాజ్యలక్ష్మి.N said...

"రసజ్ఞ" గారూ..
పురాణకాలంలోని పాదుకల దగ్గరనుండి
ఇప్పటి బరువు తగ్గే చెప్పుల వరకు చెప్పుల గురించి చక్కగా చెప్పారండీ..

PALERU said...

sister.....super....

PALERU said...

sister.....super....

జ్యోతిర్మయి said...

చెప్పుల దగ్గర మొదలెట్టి బుణానుబంధ౦ వరకు తీసుకొచ్చిన చతురత బావుంది. బాగా వ్రాశావు రసజ్ఞా..

రసజ్ఞ said...

@ తాతగారూ

హహహ! మీకిలా అర్థమయ్యిందా? ధన్యవాదాలు!


@ వనజ గారూ

మీకింతగా నచ్చినందుకు నా ధన్యవాదాలు!


@ Chandu S గారూ

థాంక్స్ అండీ!


@ మందాకిని గారూ

నేను కేవలం అర్థాలు మాత్రమే చెప్పగలిగాను నాకు అర్థమయినంతవరకు. మీరయితే దానిలోని రస సారాన్ని ఇంకా బాగా ఆస్వాదించగలరు! చదివి స్పందించినందుకు మీకు కృతజ్ఞతలు!

రసజ్ఞ said...

@ బెల్లంకొండ లోకేష్ శ్రీకాంత్ గారూ

ధన్యవాదాలండీ మీకు నచ్చి స్పందించినందుకు!


@ సుభా

బాగుంది! కొట్టడం కూడానా? మొత్తానికి ఏదో ఒక వంకతో మీరు చదివి మెచ్చుకున్నారు అదే పదివేలు! ధన్యవాదాలు!


@ శ్రీలలిత గారూ

మీ అభినందనలకు అభివాదములు!


@ డాక్టరు గారూ

అవునండీ మరి చెప్పులేమి తక్కువ ;) చదివి ఆనందించినందుకు మీకు కూడా!

రసజ్ఞ said...

@ రాజ్ కుమార్ గారూ

హహహ! ఏదో నా ప్రయత్నం నాకు గుర్తున్నవీ, ముఖ్యమయినవీ, చాలా మందికి అంతగా తెలియదు అనుకున్నవీ ప్రస్తావించాను. మీకు నచ్చినందుకు చాలా సంతోషంగా ఉంది! ధన్యవాదాలు! ఐతే ఒక సారి పాత రోజుల్లోకి వెళ్ళారనమాట!


@ రాజి గారూ

ధన్యవాదాలండీ!


@ అన్నయ్యా

థాంక్స్ థాంక్స్! ఏదో నీ అభిమానం!


@ జ్యోతిర్మయి గారూ

ధన్యవాదాలండీ! మరి చెప్పుల వలన ఋణానుబంధం ఏర్పడింది కదా అందుకే ప్రస్తావించాను!

Anonymous said...

కొన్ని బ్లాగ్ పోస్టులు చదువుతున్నపుడు, ఆ పోస్టులను వ్రాయడంలో పడిన కష్టం తెలిసిపోతుంది. అలాంటి వాటిల్లో ఈ పోస్ట్ ఒకటి, నిస్సందేహంగా! ఇష్టాఇష్టాలతో సంబంధం లేకుండా, ఏ విషయం మీదనైనా సరే, ఒక వ్యాసం తయారుచేయవలసి వచ్చినప్పుడు, ఆ విషయం మీద, సాధ్యమయినంతవరకూ, అన్ని కోణాలనూ స్పృశిస్తూ, అవసరమయిన research చేసి మరీ వ్రాస్తే, ఆ వ్యాసానికి ఒక విధమైన professional
touch వస్తుంది. అలాంటి touch ఈ వ్యాసానికి ఉంది. Nice post indeed!

Having said this, నాకు ఈ వ్యాసాన్ని edit చేసే అవకాశం/అధికారం గనుక ఇస్తే, బహుశా నేను ఒకే ఒక్కచోట ఒక చిన్న సవరణ
చేస్తాననుకుంటాను....అది శీర్షికలో...'చెప్పు' కు బదులుగా 'చెప్పులు' అని, అంతే!
ధన్యవాదాలు!

కొత్తావకాయ said...

"రక్షలు రక్షలు పాదరక్షలూ.." మాయాబజార్ ప్రస్తావన కూడా ఉంటే మహబావుండేది. నిజం. కొన్ని వ్యాసాలు చదివేటపుడు రచయిత/త్రి ఎంత కృషి చేసి రాసి ఉంటారో అనిపించడం, "ఈ విషయం నాకు తెలిదే.. అబ్బో!" అనిపించడం మంచి వ్యాసానికి ఓ కొలమానాలు. అభినందనలు.

శీర్షిక "చెప్పులు" అని ఉంటే బాగుండేది. (ఒక చెప్పు చెంప పగలగొట్టేందుకు, తేలునో, జెర్రినో చంపేందుకు, ధనియాలు నలిపేందుకు తప్ప పనికిరాదు కదా!) మరో మంచి(?) శీర్షిక "ముచ్చెల ముచ్చట్లు". రంధ్రాన్వేషణ అని తిట్టుకోకండేం. చక్కని వ్యాసం చదిన సంతోషంలో చంద్రుడికి మచ్చలు వెతుకుతున్నానంతే. :)

Lasya Ramakrishna said...

nice post

y.v.ramana said...

'టపా చాలా చాలా బాగుంది.' నాది కూడా ఇదే కామెంట్.

మరి 'చెప్పులు తయారు చేయు' వారిని అంటరానివారిగా ఎందుకు చూశాం?!

Anonymous said...

బాగుంది. అదేంటో ఇలాంటి స్పూర్తిదాయకమైన టపాలంటే నాకు చిన్నప్పటినుంచి ఇష్టం. :)
యరమణ గారు, మీ కామెంట్ అర్థం కాలేదు. బాటా, పాపులర్, పారగాన్, అడిదాస్, రీబోక్ లను ఎవరు తక్కువగా చూస్తున్నారని?! అలా అని చెప్పులు కాళ్ళకు వేసుకుంటాము కాని తలకు వేసుకోమంటే ఎలా?!
కేవలం చెప్పులు తయారు చేస్తేనే గొప్పతనం వచ్చేస్తే, ఇక డాక్టర్లు, టీచర్లు, జడ్జిలు, సివిల్ సర్వెంట్లు, మంత్రులు ఎవరవుతారు?

Unknown said...

"చెప్పు" హెడింగ్ కిందనే చెప్పుల బొమ్మ చూసి, ఏంటా అని చదవగా...చాలా చక్కగా రాశారు రసజ్ఞ గారూ!

raghu said...

"రసజ్ఞ" గారు.. చాల బాగుందంఢి ....
మీ విషయ పరిఘ్నానికి జొహర్లండి..
చాలా బాగ రాస్తున్నరు ....పొస్ట్ కు పొస్ట్ కు మద్య యెక్కువ సమయం తీసుకొకండి...Plz..

Murthy said...

రసజ్ఞ గారు,
మన పురాణ గ్రంధాలలో ఇమిడియున్న "ఋణానుబంధం" ను పాదుకల ద్వారా చాలా సున్నితముగా, సూక్ష్మంగా తెలియజేసారు.
చాలా బాగుందండి.

Murthy said...

రసజ్ఞ గారు,
మన పురాణ గ్రంధాలలో ఇమిడియున్న "ఋణానుబంధం" ను పాదుకల ద్వారా చాలా సున్నితముగా, సూక్ష్మంగా తెలియజేసారు.
చాలా బాగుందండి.

Venkat Mora said...

vammo cheppulakintha puraanam undaa ?
chala baaga chepparandi.....
cheppulani ika meeda gouravisthalendi......
slokaalu baagaa nachayandii Rasagna gaaru.......

రసజ్ఞ said...

@ వెంకట్ గారూ

మీరేనా? వేరే పేరుతో వ్రాస్తే ఈ శైలిని బట్టి మీరేనా అని సందేహం కలిగి చూస్తిని కదా మీరే! ఆశ్చర్యం (నేను మిమల్ని గుర్తుపట్టేసినందుకు నా మీదే అనమాట)! చాలా చాలా ధన్యవాదాలండీ ఊరికే చదివేసి మీ అభిప్రాయాలని తెలియచేయటమే కాక నా తరఫున కూడా ఆలోచించి ఈ టపా వెనుక ఉన్న కృషిని గుర్తించిన మీకు నమస్సులు. మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు!

@ కొత్తావకాయ సుస్మిత గారూ

నిజమే మాయాబజార్ సంగతి కూడా ఉంటే బాగుండేది కాని ఇంతకుముందు చెప్పినట్టు చాలా మందికి అంతగా తెలియవు అనుకున్నవే ఇక్కడ ప్రస్తావించాను. మాయాబజార్ సినిమా తెలియని వాళ్ళు ఉంటారు అని నేను అనుకోను. నా శ్రమని గుర్తించి అభినందించిన మీకు నా అభివాదాలు!

@వెంకట్ గారూ మరియు @ సుస్మిత గారూ

శీర్షిక గురించి మీరిచ్చిన సలహాలు బాగున్నాయి కాని నేను చెప్పులు అని పెడితే హబ్బా చెప్పుల గురించి కూడా చదవాలా అనుకుంటారేమో?! కనుక చెప్పు అంటే సలహా అడుగుతున్ననా లేక వేరే ఏదయినా చెప్తున్నానా అని అన్న చదువుతారు అన్న దు(దూ)రాలోచనతో ఇలా పెట్టాను.

రసజ్ఞ said...

@ లాస్య గారూ

మీకు నచ్చినందుకు నెనర్లు!

@ రమణ గారూ

ఈ టపా మీకు నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు! చెప్పులు తయారు చేసే వాడిని అంటరాని వాడిగా చూడమని ఎక్కడా లేదు! అంతదాకా ఎందుకు భక్త కన్నప్ప కన్ను పీకుకుంటూ శివుడి కళ్ళకి ఆనవాలు కోసం పాదుకలతో శివలింగాన్ని తన్నలేదూ! మనం వాడే ప్రతీ దానికీ దానికంటూ ఒక స్థానం ఉంది! అలానే చెప్పుల స్థానం పాదాల కింద,పాదరక్షణ!

@ SNKR గారూ

హహహ! ఈ స్ఫూర్తిదాయకమయిన టపాని మెచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు! చేబదులు లాగా మాటబదులు ఇచ్చినందుకు కృతజ్ఞతలు!

రసజ్ఞ said...

@ చిన్ని ఆశ గారూ

ధన్యవాదాలండీ! మరింకేం రెండు జతల చెప్పులు కోనేయండి మీకు, మీ చిట్టికీ ;)

@ రఘు గారూ

మీకు ఇంతగా నచ్చి నన్ను మెచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు! పొస్ట్ కు పొస్ట్ కు మద్య యెక్కువ సమయం తీసుకొకండి అన్నారు నాకు కూడా తీసుకోకూదదనే ఉందండీ కాని తప్పట్లేదు ఈ మధ్య! వీలు చిక్కినప్పుడల్లా తప్పక వ్రాస్తూ ఉంటాను!

@ మూర్తి గారూ

సూక్ష్మాన్ని గ్రహించిన మీకు నా కృతజ్ఞతలు మరియు టపా నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు!

@ వెంకట్ గారూ

హా మరి చెప్పులే కదా తీసిపారేస్తారా ;) అందుకే ఈ టపా వ్రాసి పెట్టేసాను! అవునండీ నాకు కూడా చాలా ఇష్టం ఈ శ్లోకాలు! మీ స్పందనకి ధన్యవాదాలు!

మరువం ఉష said...

మీరు ఎంచుకున్న అంశం చూపిన శ్రద్ద, వ్యాసపు విస్తృతికి అభినందనలు. అంశపు సంపత్తిని బట్టి అభిప్రాయాలు, సూచనలు తప్పక వస్తాయి అన్నది నాకూ అనుభవమే. కొన్ని అభిప్రాయాలూ బావున్నాయి. జస్ట్ చదువుతుండగా ఇవీ ప్రస్తావిస్తారేమో అని నాకు తోచినవి కొన్ని:

వేమన పద్యం:
చెప్పులోని రాయి చెవిలోని జోరీగ
కంటిలోని నలుసు కాలి ముల్లు
ఇంటిలోని పోరు ఇంతింత కాదయా
విశ్వధాభిరామ వినురవేమ

వివాహ సాంప్రదాయమొకటి; పెళ్ళికొడుకు పాదుకలు ధరించి పీటల మీదకు రావటం. అలా పడ్తూ లేస్తూ వచ్చే పిల్లాణ్ణి చూట్టం ఒక ముచ్చట. కొన్ని కుటుంబాచారాల్లో దానికి ముందు కాశీయాత్ర తంతు ఉంటుంది. ఆ సంబరం పెద్దదే.

స్వానుభవపు ఊసొకటి:
కొద్దికాలం క్రితం వరకు చెప్పులు కుట్టేవాళ్ళు నానిన తోళ్ళు, సామగ్రితో తరుచూ ప్రతి పెద్దవీధిలో కనపడుతూ ఉండేవారు. వాళ్ళ దగ్గర ఒక తొట్టి/పాత్రలో నీరు ఉండేది. పిల్లకాయలకి మామ్మలు నిద్ర పోయే ముందు మంచినీళ్ళు తాగకపోతే జీవుడు అర్థరాత్రి లేచి ఎగిరెళ్ళి ఆ తోళ్ళు నానేసిన గిన్నెలో నీరు తాగి వస్తుందని చెప్తుండేవారు. ఒక విధంగా భయపెట్టటమే అనుకోండి. పాతికేళ్ళ క్రితం పిల్లల భయాల్లో తప్పక ఇదొకటి.

*** ఇదివరలో చదివిన మీ పోస్టుల్లో 'నా పేరు' నాకు చాలా నచ్చింది. అందులోని పద్య సేకరణ బావుంది. ఆ మాట చెప్పేద్దామని.

Dr.Tekumalla Venkatappaiah said...

"చెప్పు" కవితను చెప్పెను చెలగు చెన్ను!
నవరసభరిత గాధలు నారి జెప్ప
విన్న కొద్దిగ నాకును విషయ మెరిగి
ధన్య వాదాలు అర్పింప ధాత మెచ్చె!

చాలా బాగుంది రసజ్ఞ గారూ!!!

టేకుమళ్ళ వెంకటప్పయ్య.

Kalyan said...

@రసజ్ఞ
ఇప్పుడు తీరిగ్గా చదివే ఛాన్స్ దొరికిందండి రసజ్ఞ గారు ....
చెప్పుల గురించి చెవులకు వినిపించేలా...
మనసుకు అనిపించేలా..
కాళ్ళకు గుర్తొచ్చేలా ...
చక్కగ చెప్పారు...
ఋణబంధం గురించి చెప్పులతో చెప్పించారు అది అద్బుతం ..... అ కథ చాలా బాగుంది ఇంతవరకు నేను వినలేదు .... ఆ పద్యాలు ఎంతో బాగా నచ్చేసాయి....
మొత్తానికి చెప్పులైనా అరుగుతాయి కాని మీ టపాలు ఇచ్చే జ్ఞానం మాత్రం అరగవండి... భేషుగ్గా ఉంది !!!

Anonymous said...

వ్యాసం బాగుంది .
// మూడు గంటల కాలం ఒక ఝాము కనుక రాత్రికి నాలుగు ఝాములు ఉంటాయి //

మరి అలా అయితే ఆ కాలం లో , రాత్రికి మొత్తం ఎన్ని గంటలండీ ?

రాజేశ్వరి నేదునూరి said...

చెప్పుల గురించి చాలా చక్కగా చెప్పారు రసజ్ఞ గారూ ! హేట్సాఫ్ .

జయ said...

చెప్పుల గురించి చెప్పుకోటానికి ఇంత ఉందా! చాలా విషయాలే తెలిసాయండి. చాలా చాలా బాగుంది.

రాజ్యలక్ష్మి.N said...

Happy Women's Day..

http://www.123greetings.com/events/womens_day/wishes/you_make_people_bloom.html

రసజ్ఞ said...

@ ఉష గారూ

మీ అభినందనలకి నా అభివాదములు!

ఈ పద్యం నేను వ్రాసి కూడా టప పక్క తోవ పడుతుందేమో అని చెరిపేసా! మొత్తానికి ఆ లోటు తీరింది మీ ఈ వ్యాఖ్యతో! ఇహ పడుకునే ముందు నీళ్ళు తాగాలి అంటూ బలవంతంగా మరీ పట్టించేవారు ఈ కథ కూడా విషయం పక్క ద్రోవ పడుతుందేమో అన్న భయంతోనే పెట్టకపోయినా మీరు ఆ లోటు తీర్చేసారు! ఈ కాశీ యాత్ర తంతు పెళ్ళిలో చూశాను చాలా హడావిడి చేసేసేవాళ్ళం! మొత్తానికి వదిలినవన్నీ ప్రస్తావించారు చాలా కృతజ్ఞతలు!

పాత టపాలు కూడా చదివి నా పేరుని మెచ్చినందుకు నమో వాకములు!


@ టేకుమళ్ళ వెంకటప్పయ్య గారూ

ఎంత అద్భుతంగా చెప్పారో! ధన్యవాదాలండీ చదివి మెచ్చినందుకు, చక్కని పద్య రూపంలో స్పందించినందుకు!


@ కళ్యాణ్ గారూ

మొత్తానికి చదివారనమాట!
హహహ భలే చెప్పారు! థాంక్స్!

భాస్కర రామిరెడ్డి said...

ఉషా మీ కామెంట్ బాగుందండి. అందునా మీరు ***** మార్క్ మధ్యన వ్రాసిన కామెంట్ ఇంకా సూపర్. ఎవరి పిచ్చి వారికానందం. అందుకేనేమో, అప్పుడప్పుడూ కళ్ళకు సాలెగూళ్ళు అడ్డు పడుతుంటాయి.

ఇప్పుడు నేను జన్మానికో శివరాత్రిని బయటకు లాగాలేమో.

శశి కళ said...

చెప్పుల గూర్చి ఇంత చక్కగా చెప్పవచ్చని ఇప్పుదె తెలిసిన్ది అండి

thanooj said...

good going.keep it up.

David said...

పాదుకల గురించి బహు అందంగా చెప్పారు

రసజ్ఞ said...

@ dr గారూ
వ్యాసం నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు! పూర్వకాలంలో రాత్రి దాదాపుగా పన్నెండు గంటలు ఉండేది. సూర్యాస్తమయ సమయం నుండి సూర్యోదయ సమయం దాకా రాత్రిగానే పరిగణించేవారు!

@ రాజేశ్వరి నేదునూరి గారూ
చదివి స్పందించిన మీకు నా కృతజ్ఞతలు!

@ జయ గారూ
మరే అండీ! అందుకే ఇక్కడ పెట్టేసా! చాలా థాంక్స్ అండీ!

@ రాజీ గారూ
మన్నించాలి చాలా ఆలస్యంగా స్పందిస్తున్నందుకు మొన్న మొదలుపెట్టి మరీ పని ఉంది వెళిపోయాను! మీ గ్రీటింగ్ చాలా బాగుంది! చాలా ఆలస్యంగా మీకు కూడా శుభాకాంక్షలు!

రసజ్ఞ said...

@ శశికళ గారూ
హహహ చాలా థాంక్స్ అండీ!

@ తనూజ్ గారూ
మీ ప్రోత్సాహానికి ధన్యవాదాలండీ!

@ డేవిడ్ గారూ
మీ స్పందనకి ధన్యవాదాలండీ!

మిస్సన్న said...

రసజ్ఞ గారూ! మీ వ్యాసం చాలా బాగుంది. మాకు ౩వ తరగతి లోనో 4వ తరగతి లోనో కానీ తెలుగు వాచకంలో చెప్పులు, గొడుగు అనే పాఠం ఉండేది. అది గుర్తుకొచ్చింది.

గీతిక బి said...

ఇప్పుడే చూస్తున్నాను మీ చెప్పు పోస్టుని.

చాలా చాలా బాగా వ్రాశారు. సవివరంగా, చెప్పాలనుకున్నది ఎక్కడా పక్కదారి పట్టకుండా చెప్పిన విధానానికి చాలా ఆశ్చర్యంగా ఉంది.

రసజ్ఞ said...

@ మిస్సన్న గారూ
నా వ్యాసం నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలండీ! ఓహ్ అవునా? అయితే మీరు ఒక సారి చిన్నతనంలోకి వెళ్ళి వచ్చారనమాట!

@ గీతిక గారూ
చాలా చాలా థాంక్స్ అండీ! ఎప్పుడూ చూస్తే నేమి? మొత్తం ఓపికగా చదివి ఆశ్చర్యపోతూ స్పందించినందుకు ధన్యవాదాలు!

MURALI said...

రసజ్ఞ గారూ!

మీ పోస్టులు ఇన్నాళ్ళు నేను మిస్సయ్యానండీ. చాలా ఆసక్తికరంగా, ఇన్ఫర్మేటివ్‌గా ఉన్నాయి. నా స్నేహితులకి కూడా చదవమని పంపిస్తా.

రసజ్ఞ said...

@ మురళి గారూ
తప్పకుండాను! ఫరవాలేదండీ ఎప్పుడయితేనేమి? అసలంటూ చదివి స్పందించినందుకు నెనర్లు!

Anonymous said...

@రసఙ్ఞ - చాలా బాగుందండి.

రసజ్ఞ said...

@ ఆదిత్య చౌదరి.మూల్పూరి గారూ
మా చెప్పుల ముచ్చట్లు నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు!

Unknown said...

రసఙ్ఞగారూ చాలా కాలం క్రితం ఈ కధ పాత చందమామ లో నా చిన్నప్పుడు చదివాను ఎన్ని సార్లు చదివానో నాకే గుర్తులేదు. ఇప్పటికీ నాకు ఆ కధ గుర్తే. ఆ పండితుడూ ఆ శ్లోకాలు ఆ రాజు పిలవడం, ఆ శ్లోకాలు చెప్పిన బాల పండితుడికి బహుమతులు ఇవ్వడం..ఎంత అందమైన కధ! మళ్లీ ఆ కధ ఈ బ్లాగ్ లో చూసేసరికి చాలా సంతోషం వేసింది. చాలా ధాంక్స్ . గౌతమ్ కశ్యప్

రసజ్ఞ said...

@ గౌతమ్ కశ్యప్ గారూ
వావ్! మీకూ గుర్తుందా? నేనే మీకు చెప్పాలండీ, థాంక్యూ!

Agnize Information said...


ఆ అబ్బాయి స్టోరీ చాలా బాగుంది. అతను చెప్పిన శ్లోకాలు ఇంకా బాగున్నాయి. చాలా రోజుల నుండి ఇలాంటి స్టోరీ ఓరియెంటెడ్ పోస్ట్ కోసం ఎదురుచూస్తున్నాను.
అవును, మీలో రచయిత్రితో పాటు కవయిత్రి కూడ ఉన్నట్టుంది.
Agnize Information: I wanna share a little information.